کاربرد تحلیل حساسیت و تکثیر خطا در تصمیم‌گیری‌های فضایی چند معیاری (مطالعه موردی: مکان‌یابی توسعه شهری در استان تهران)

در وضعیت‌های مربوط به جهان واقعی، اطلاعات قابل دسترس برای تصمیم‌گیران به لحاظ خطاهای اندازه‌گیری و ادراکی بیشتر غیر‌مسلم و نادقیق‌اند. روش‌های تصمیم‌گیری فضایی چند معیاری، بیشتر بدون توجه چندان به خطاها در داده‌های ورودی و گسترش این خطاها در راه‌حل‌های مترتب بر مساله به کار گرفته می‌شوند. این در حالی است که عدم قطعیت می‌تواند در هر یک از لایه‌های داده‌ای در طی تحلیل گسترش یابد و با دیگر منابع خطا شامل ارتباط نامشخص لایه‌های داده‌ای با تصمیم‌های نهایی اتخاذشده ترکیب شود. بنابراین، در این تحقیق، تحلیل خطای فضایی چند معیاری در راستای ارزیابی آثار عدم قطعیت‌های ملازم با نقشه‌های معیار و اولویت‌های تصمیم‌گیران و یا وزن‌ها در رابطه با پیامدهای تصمیم که به مرتب‌سازی گزینه‌ها می‌انجامد مدنظر قرار گرفته است.‌ به طور کلی، مدیریت عدم قطعیت به وسیله ارزیابی تناسب سرزمین به منظور کاربری توسعه شهری به دو طریق در این مطالعه وارد شده است: الف- وارد کردن خطا در هر یک از لایه‌ها به‌منظور شبیه‌سازی این که خطا چگونه طی تحلیل گسترش می‌یابد، و ب- از طریق تغییر وزن معیارها و تعیین آثار آن در رتبه‌بندی مکان‌ها و در نهایت فرایند تصمیم‌گیری. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که حتی داده‌های ضعیف و نادرست نیز می‌توانند برای برنامه‌ریزی به نحو کارآمدی مورد استفاده قرار گیرند و این امر تنها زمانی محقق می‌شود که بدانیم این داده‌ها تا چه حد ضعیف هستند.